ஆட்டிசம் குறைபாட்டை எப்படி நிவர்த்தி செய்வது? (Autism)

ஆட்டிசம் (Autism) என்பது மூளை, தகவல்களைப் பயன்படுத்திப் புரிந்துகொள்ளும் திறனைத் தடுப்பது. பார்த்தல், கேட்டல் என உணரும் விஷயங்களைச் சரியாகப் பயன்படுத்த முடியாமல், மனிதர்களின் நடவடிக்கைகள் மாறிப்போவதே ஆட்டிசம் ஆகும்.

ஆட்டிசம் (Autism) என்பது நோயல்ல. அது ஒரு வகை மனநிலை அதாவது மன இறுக்கம் என்று சொல்லலாம். குழந்தையின் மூளையிலுள்ள நரம்பு மண்டலத்தில் ஏற்படும் வளர்ச்சிக் குறைபாடு.

பெற்றோர்களுக்கு ஆட்டிசம் (Autism) குறித்த விழிப்புணர்வு அதிகம் தேவை. அப்போது தான்அதிலிருந்து உங்கள் குழந்தையை  வெளிக் கொணர்ந்து வளர்ச்சி பாதைக்கு கொண்டு செல்ல முடியும்.

இவ்வகைக் குறைபாடுள்ள குழந்தைகள் அதீத புத்திசாலியாக இருக்கவும் வாய்ப்புண்டு. புத்திசாலித்தனத்துக்கும் இக்குறைபாட்டுக்கும் தொடர்பில்லை.

இது பற்றி பெரும்பாலான பெற்றோர்கள் கண்டு கொண்டாலும், சரியான நேரத்தில் டாக்டரை அணுகுவதில்லை.

ஆட்டிச பாதிப்புக்குள்ளான ஒரு சிலரால் பேச முடியாமலும், சைகைகளால் மட்டுமே தொடர்புகொள்ள முடிவதாக இருப்பதும் நிஜமே.

இத்தகைய குறைபாடு உள்ள குழந்தைகள் மூளை வளர்ச்சி குறைபாடு, உடல் ஊனம், அதீத வளர்ச்சி போன்ற பல்வேறு வகையான குறைபாடுகளுடன் பிறக்கின்றன.

மன நிலைக் குறைபாட்டுடன் பிறக்கும் குழந்தைகளை எப்படி பராமரிப்பது?

இந்த வகை குழந்தைகள் மிகவும் அன்பாக இருப்பார்கள். அவர்களுக்குள் திறமைகள் புதைந்து இருக்கிறது. பயிற்சி அளிப்பதன் மூலம் அவற்றை வெளியே கொண்டு வர முடியும்.

பொதுவாக, கருவுற்றிருக்கும் அனைத்து தாய்மார்களும் இந்த சோதனைகளை செய்து கொள்வது அவசியமாகும்.

 இக்குறைபாடு உள்ளவர்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தும் விதமாக, ஏப்., 2ம் தேதி உலக ஆட்டிச விழிப்புணர்வு தினம் கடைபிடிக்கப்படுகிறது.

ஆட்டிசம் குறைபாடுகள் (Autism Disorders)

எந்தவொரு பொருளையும் அல்லது விஷயத்தையும் மூளை உணர்வது கண், மூக்கு, வாய், காது, சருமம் ஆகிய புலன்களின் வழியே அவை தரும் அடிப்படைத் தகவல்களைப் பரிசீலிப்பதன் மூலம் தான்.

கண்டு, கேட்டு, உண்டு, உயிர்த்து, உற்று அறியும் ஐம்புலனும் மூளையுடன் கொண்டுள்ள புறத் தொடர்பு, அதனால் உணரப்படுவதை புத்தி என்று சொல்லலாம்.

அத்தகவல்களின் அடிப்படையில் தான் நாம் மேற்கொண்டு சிந்தித்து, உணர்வு பூர்வமாகவும் உடல் மூலமாகவும் எதிர்வினையாற்றுகிறோம்.

சாதாரணமாக இவையெல்லாம் அனிச்சையாகவே நடக்கும் என்பதால், நாம் இவற்றைப் பெரிதாகப் பொருட்படுத்துவதில்லை.

ஆனால் ,ஆட்டிச பாதிப்பு (Autism) கொண்டவர்களுக்கு இந்த `சென்சரி’ – உணர்வு சார்ந்த தகவல்களைப் பெறுவதிலும் அவற்றைப் பகுப்பாய்வு செய்து புரிந்துகொள்வதிலும் நிறைய சிக்கல்கள் உண்டு.

இதனால் , மிகுந்த மனப் பதற்றத்தையும், அழுத்தத்தையும் உணர்வார்கள். ஒரு சில ஆட்டிசம் பாதித்த குழந்தைகள் உடல் ரீதியிலான வலியையும் உணர்வதுண்டு. இது அவர்களின் நடத்தையை உடனடியாக பாதிக்கும்.

இக்குழந்தைகளுக்கு மிகவும் முக்கியமான பிரச்சினை கேட்பதில் ஏற்படுவது தான். ஏனெனில், சத்தங்களை உள்வாங்காத போது மனிதனின் தகவல் தொடர்புத்திறன் மோசமாக பாதிக்கப்படுகிறது. ஒலிகள் மிகைப்படுத்தப்பட்டும் கேட்கலாம். அல்லது குழப்பமாகவும், தெளிவில்லாமலும் கேட்கலாம்.

• ஆறு மாதங்களைக் கடந்ததும், தாய் முகம் பார்த்து சிரிக்காமல் குழந்தை இருத்தல்
• 12 மாதங்களான பின்பும் மழலைச் சப்தங்கள் செய்யாமலிருந்தல்
• ஒரே இடத்தில் அமர்ந்திருத்தல்
• ஒரே சப்தத்தையோ, சொல்லையோ திரும்ப திரும்பச் சொல்லுதல்
• 18 – 24 மாதங்களில் மற்ற குழந்தைகளோடு சேர்ந்து விளையாடாமல், தனியாகவே இருத்தல்
• கைகளை உதறிக் கொண்டே இருத்தல்
• ஒரு பொருளையோ, நபரையோ சுட்டிக்காட்ட இயலாமை
• கதை கேட்பதில் விருப்பமின்மை
• தூக்கமின்மை, தூங்கும் நேரம் குறைவு
• கீழே விழுந்து காயம் ஏற்பட்டாலும் வலியை உணராதிருத்தல்

இந்த அறிகுறிகளில் ஏதேனும் ஒன்று குழந்தைகளிடம் இருந்தாலும் தாமதிக்காமல் குழந்தை நல மருத்துவரிடம் ஆலோசனை கேட்க வேண்டும். ஆரம்பத்திலேயே சிகிச்சைகள் பெற வேண்டும். குழந்தை பிறந்த 24 மாதங்களில் பரிசோதனை செய்தால், குழந்தைக்கு ஆட்டிசம் உண்டா, இல்லையா என்பதை அறியலாம்.

ஆரம்பத்தில் கண்டறிந்தால் குணப்படுத்தலாம்.

ஆட்டிசநிலைக் குழந்தைகளிடம் சமுதாயத்தின் கடமை

இவர்களை “மனவளர்ச்சி குன்றியோர்’ என அடையாளப்படுத்தினாலும், உண்மையில் இவர்களுக்கு மனவளர்ச்சி, சாதாரணமானவர்களை விட சிறப்பாக இருக்கும். இவர்களை மனவளர்ச்சி குறைந்தவர்களாக சொல்வதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. 

முக்கியமாக அவரை சிறப்புக் குழந்தை என அழைத்து (special child) வேறுபாடு காட்டத்தேவையில்லை.

அவரை தரக்குறைவாக நடத்தவும் வேண்டியதில்லை. ஏதோ நம்மால் இயன்ற வரையில் அவருக்கு ஏற்ற சிறப்பான வாழ்க்கையை அமைத்துத் தர வேண்டும். நாம் செய்ய வேண்டியதெல்லாம் இதைத்தான்!

ஆட்டிசம் (Autism) குழந்தைகளுக்கென தனி இயல்புகள் உள்ளன. மிக வேகமாக, துறுதுறுவென இருப்பதால், மற்றவர்கள் இக்குழந்தைகளை வித்தியாசமாக நோக்குகின்றனர்.

அவர்களின் தேவையை அழகாக எடுத்துச் சொல்லும் திறமை படைத்தவர்கள். பேசத் தெரியாவிட்டாலும் பசிக்கிறது என்றால், தட்டை காண்பிக்கத் தெரியும்.அந்தளவுக்கு நுட்பமானவர்கள். 

பள்ளிகளில் ஆசிரியர்கள் கூட இவர்களை புரிந்து கொள்வதில்லை. தாமதமாக கற்றுக் கொள்ளும் இவர்களை, “மூளை வளர்ச்சியில்லை’ என்று கேலி செய்கின்றனர்.

இக்குழந்தைகளை தனிமைப்படுத்தினால், நிலைமை மோசமாகும். மற்ற மாணவர்களை பார்த்து பார்த்து, தங்களை மாற்றிக் கொள்ளும் வாய்ப்பைத் தர வேண்டும்.

பக்கத்து வீட்டு குழந்தைகளை கூட, இவர்களுடன் விளையாட விடுவதில்லை. பள்ளியிலும், சமுதாயத்திலும், அக்கம், பக்கத்திலும் ஏளனத்திற்கு ஆளாகும் இவர்களுக்குத் தேவை. போதிய பயிற்சி.

இக்குழந்தை களையும், அவர்தம் பெற்றோரையும் ஒதுக்கிவிடாமல் நம்முடன் அரவணைத்துச் செல்ல வேண்டிய கடமை நமக்கு உள்ளது.

அதனால், இவர்களை புறந்தள்ளாமலும், இவர்களின் வலிகளை புரிந்து கொள்ளவும் முயலவேண்டும். மேலும், ஆட்டிசக் குழந்தைகளுடன் மற்றக் குழந்தைகள் கலந்து விளையாடவும், படிக்கவும் ஏற்பாடு செய்யவேண்டியது நம் எல்லாருடைய கடமையும் ஆகும்.